Heyhey!

Samoa. Mijn droom al sinds ik klein was. Er was in 2010 een programma genaamd Prins zoekt vrouw. Buitenlandse prinsen gingen in Nederland op zoek naar hun droomvrouw. Ook deed een prins uit Samoa mee. Nadat hij er eindelijk een had gevonden nam hij haar mee naar zijn vaderland, naar Samoa. De witte stranden, de mensen, de cultuur en de natuur waren prachtig. Wat wou ik er graag heen maar zou dit ook wel de werkelijkheid zijn?

Voordat we naar samoa zouden gaan zouden we eerst 2 weken rondreizen in Nieuw-Zeeland. Daar gingen we dan. met mijn moeder en zus in een campervan op pad. We hebben heel het zuidereiland gezien. Onze eerste stop was Kaikoura. we kwamen hier voor de walvissen, helaas was de zee te ruig dus hebben we Kaikoura ook weer verlaten zonder ook maar een walvis te hebben gezien. Wel veel zeehonden, heel veel zeehonden. Paar kilometer nadat we kaikoura hadden verlaten (met enige teleurstelling) kwam ik erachter dat ik de oplader voor mijn camera niet mee had genomen. Onze route veranderde en toen waren we weer terug in christchurch. Terug bij af.

We gingen weer door! Via de Arthur's Pass naar de west kust. Onderweg een paar keer gestopt voor een wandeltocht. Deze duurden toch wel wat langer dan dat er vermeld werd maar het uitzicht wat het allemaal waard. In Greymouth te zijn aangekomen direct doorgegaan naar de Pancake Rocks. Ik geloofde het eerst niet dat ze echt zo heette maar als je ze ziet snap je wel waarom. Het lijken net gestapelde pannekoeken. De natuur in nieuw-zeeland is echt geweldig. Alles is zo dichtbij, de bergen maar ook de zee.

Vanuit greymouth verder getrokken naar het zuiden. Op naar Queenstown. Onderweg nog een gletsjer beklommen. Was wederom een lange tocht maar het uitzicht was het ook dit keer waard. In Queenstown moest het allemaal gaan gebeuren. Selma springend van een brug met een elastiek om haar voeten. Veel mensen hebben mij gevraagd of ik het eng vond. Dat viel harstikke mee. Ik schijtte alleen in mijn broek toen ik dacht dat die man mij ging duwen. Nadat hij door had dat ik dat dacht zei hij dat ik tot 3 moest tellen en moest springen. Zo gezegd zo gedaan. Wat was dat gaaf. Een ervaring om nooit te vergeten, en dat ga ik ook zeker niet doen.

Nog iets om nooit te vergeten was ons Willy Wonka avontuur. Een rondleiding in de chocolade fabriek van Cadbury. Na dit avontuur reden we weer verder in de campervan naar Dunedin, een campervan gevuld met chocola haha. In dunedin hoopten we pinquins te zien, maar net zoals de walvissen is dit ook niet gebeurt. Toen reden we weer verder naar Christchurch om nog even bij te komen voordat we naar Samoa gingen. Toen kwamen we op het idee om nog een keer naar Kaikoura te gaan, om wederom de walvissen te zien. dit keer zijn we niet voor niets geweest. We hadden dan wel geen walvissen gezien maar wel dolfijnen en uiteraard weer veel zeehonden.

Samoa

Een eiland met veel gezichten , smaken en vooral een andere temperatuur. wat een warmte daar. Je was er blij als het regende, dat betekende wat afkoeling. De eerste twee dagen verbleven we in een hotel boven op de berg. Overdag naar Apia. De lokale markt bezocht en de toerist gespeeld. Die daar bijna niet zijn trouwens. sommige kinderen wezen naar ons alsof ze nog nooit een wit iemand hadden gezien. Wat een cultuurverschil. Na deze twee dagen vonden we het wel tijd worden voor het paradijs. De witte stranden en houten hutjes. Zo gingen we oppad met de lokale bus, naar Lalomanu. De bussen zijn echt een bezienswaardigheid. De krappe bankjes, de drukte en alle bagage die mensen met zich meenemen. Maar wat deze busreis positief maakte was de muziek. Keihard door de hele bus mee. De mensen waren vrolijk en behulpzaam.

Aangekomen in Lalomanu hebben we niet veel meer gedaan dan luieren. Op het strand genieten. Op een ochtend kreeg ik allemaal bezorgde berichtjes binnen. Er was een aardbeving in nieuw-zeeland geweest. Toen werd ik zelf bezorgd. Is iedereen oke? Snel contact gehad en in Christchurch was niet veel schade. In Kaikoura echter wel, wat een geluk dat niet een week later naar Kaikoura waren gegaan.

Na 2 dagen niks doen gingen we op pad naar de To-Sua Ocean Trench. Wat was dat een plaatje. We waren er gekomen met de taxi en voor onze verdere reis hadden we het telefoonnummer van de taxi-chauffeur gekregen. Nadat we de ocean trench gezien hadden en verder wouden trekken probeerden we de taxi te bellen, gaat enigzins lastig zonder bereik. Het was ook een beetje afgelegen. De enige optie was liften. Na 500 meter in de brandende zon kwamen we bij een kraampje aan. De man erachter stond erop om ons te helpen, gaf ons een zitje en wat fruit. Na wachten en wachten kwamen er wat autos voorbij. Opeens kwam er een bekende langs. Gelukkig herkende ze ons. De hotelmederwerkers van de beachfales in Lalomanu. Nadat ze ons hadden gedropt waren we kapot. de volgende dag gingen we weer terug naar apia.

We hadden eindelijk een motel gevonden, zag er goed uit dus direct voor 2 nachten geboekt. Dat doen wij dus nooit meer. Tot 3 snachts geen slaap door luide muziek. De volgende morgen zijn we dan ook vertrokken. We wouden onze vakantie goed afsluiten. Dat is zeker goed gekomen. We verbleven de laatste nacht in een top resort. Echt prachtig.

Terug in Nieuw-Zeeland kreeg in dan eindelijk mijn tatoeage. Een varen. Het symbool van Nieuw-Zeeland. Het symbool voor de mooie tijd die ik heb gehad en nog mag mee maken. Ook voor wat ik heb geleerd over mezelf maar ook over anderen. Welke mensen er echt belangrijk voor me zijn. Deze levenslessen zullen me altijd bij blijven.

Blijf dromen en bedankt voor het lezen!

Selma